RENATA SZYSZLAK / MALARSTWO
Wystawy
05 lutego 2016 - 08 marca 2016
Kasztel w Szymbarku
Wernisaż 5 lutego 2016 (piątek) godz. 17.00
Urodzona w 1974 roku w Przemyślu. Studia w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Rzeszowie na kierunkach: Pedagogika, dyplom w 1998 roku oraz Edukacja Artystyczna w Zakresie sztuk Plastycznych. Dyplom w pracowni malarstwa prof. zw. Tadeusza Wiktora w 2001 roku. Obecnie dr. hab. prof. UR zatrudniona w Zakładzie Rysunku prof. zw. Stanisława Góreckiego na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Rzeszowskiego.
Prace, które prezentuję są bliskie pierwotnemu obrazowaniu, przypominające nieznane, pełne ekspresji ideogramy, nawiązujące do świata symboli. Stają się one samoistnie funkcjonującymi znakami, częściowo uwolnionymi z hierarchii odniesień, wkraczającymi w obszar abstrakcyjnego obrazowania.
Obraz przepleciony wrażeniami transformuję w szereg form, będących uproszczonym schematem przekazu przeżyć, zaprzeczeniem przedmiotowości czy fotograficznej kopii. Egzotyczne znaki zatrzaśnięte w polu barw to zbiory kresek, plam, którymi buduję określony świat, napromieniowany pierwiastkiem emocjonalnym. Pragnąc zachować świeżość kreacji nie dążę do szczególnego wykończenia prac, odrzucam spekulację. Poszukuję ciekawej formy uwikłanej grą materii. Pełni ona funkcję przedstawiającą, znaczeniową, symboliczną, ma zdolność imitowania obiektu bądź przekazywania znaczeń. Ograniczając gamę koloru starałam się w jej - jego zakresie ukazać możliwie szerokie spektrum barwne. Stosuję metodę swoistej wariacji wokół jednego koloru, powtarzanego w obrębie całego obrazu, ale o różnej tonacji, czy jakości.
Obraz zawiera się we wszystkim: w widzialnym i domyślnym, w wyobrażonym i przekształconym z rzeczywistego stanu rzeczy, ma pobudzać odczucia patrzącego, nie wyjaśniając ostatecznie tematu. W malarstwie granica odniesienia ja – świat – przeżywanie nieustannie się przesuwa. Niedomówienia i aluzje potęgują wieloznaczność, otwierają szczególny obszar na wewnętrzny głos poznania, są formą uwolnienia, mogącą wywołać w odbiorcy, w zależności od kontekstu, rożne myśli. Pozostawiam więc otwartą przestrzeń do wypełnienia wyobraźnią odbiorcy według jego wrażliwości.
Renata Szyszlak
Twórczość Renaty Szyszlak( rysunki nierzadko noszące cechy formalne łączące z malarstwem) wykazuje wyraźne związki z kilkoma nurtami sztuki nowoczesnej. Mam tutaj na myśli malarstwo kaligraficzne z kręgu „ Szkoły Pacyfiku”, ekspresyjny abstrakcjonizm czy też malarstwo materii. Owe związki możemy widzieć przede wszystkim jako podobną wrażliwość , temperament . Jest to sztuka bardzo osobista, rejestrująca świat wewnętrznych przeżyć i doznań wyrażonych linią czy plamą barwną uwypuklająca piękno materii , znaku symbolicznego , czy kreacji wyobrażeń bliskich szczerym i bezpośrednim wypowiedziom artystycznym dzieci.
Spontaniczność owej sztuki jest jej wielką zaletą. Te rysunki są uzewnętrznieniem emocji, są kaligraficznym zapisem myśli czynionym z mistycznym skupieniem nad śladem narzędzia. Precyzja, elegancja, wyrafinowanie stylistyczne to pojęcia dobrze opisujące dzieła Artystki. Patrząc na efekty artystyczne mamy wrażenie rozumienia sztuki w duchu Joana Miro :” Malarz pracuje jak poeta: słowo przychodzi wpierw, myśl potem.”
Rysunki Renaty Szyszlak- Niewiadomskiej stwarzają wielkie bogactwo możliwości interpretacyjnych. Widzimy w nich patos i kpinę, groteskę i tragizm istnienia. Asceza środków wyrazu miesza się z bogactwem powierzchni przywołujących na myśl wyrafinowaną tkaninę czy też inną materię zawierającą ślad piękna. Możemy dostrzec piękno w najdrobniejszym detalu, piękno tam gdzie jego istnienia wielu się nawet nie domyśla. Piękno przeżyte i takie które należy przeżywać .
Przywołam znowu myśl Joana Miro:” … w obrazie winno się móc odkrywać nowe rzeczy, za każdym razem gdy się nań patrzy.”
Istotą tej sztuki jest emocja. Odczuwamy ją w spięciach między zimnymi i ciepłymi tonami. Między powierzchnią gładką , lśniącą, pokrytą równomiernie a partiami pokrytymi linearnie czy fakturalnie. W kontrastach płaszczyzn i linii, działaniu kolorem czy jego braku. Środki formalne potęgują napięcie, dramatyzm. Jednak w tych pracach nierzadko odnajdujemy fascynację zabawą, formą, konwencją. Widzimy, że ważny jest rodzaj uzyskanych lśnień, głębokość wydobytych cieniów, linia zarysowanych zygzaków…
Wszystko to czyni z tych prac zagadki, swoiste labirynty czy meandry ludzkich myśli i uczuć, będące jak życie raz smutne raz wesołe, raz kontemplacyjne innym razem emocjonalne czy humorystyczne. Mogę zaryzykować spostrzeżenie graniczące z pewnością że rysunki Renaty Szyszlak- Niewiadomskiej są wiwisekcją jej życia wewnętrznego, obrazem – słowem, obrazem- zapisem uczuć i namiętności.
„Bardzo chciałbym, żeby moje obrazy oddziałały trochę jak spowiedź, żeby człowiek w nich zobaczył siebie nagim. Coś w rodzaju katharsis” ….. Tadeusz Brzozowski
Historyk sztuki – Tomasz Kisiel
{gallery}galerie/2016/02.05-szyszlak{/gallery}
Urodzona w 1974 roku w Przemyślu. Studia w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Rzeszowie na kierunkach: Pedagogika, dyplom w 1998 roku oraz Edukacja Artystyczna w Zakresie sztuk Plastycznych. Dyplom w pracowni malarstwa prof. zw. Tadeusza Wiktora w 2001 roku. Obecnie dr. hab. prof. UR zatrudniona w Zakładzie Rysunku prof. zw. Stanisława Góreckiego na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Rzeszowskiego.
Prace, które prezentuję są bliskie pierwotnemu obrazowaniu, przypominające nieznane, pełne ekspresji ideogramy, nawiązujące do świata symboli. Stają się one samoistnie funkcjonującymi znakami, częściowo uwolnionymi z hierarchii odniesień, wkraczającymi w obszar abstrakcyjnego obrazowania.
Obraz przepleciony wrażeniami transformuję w szereg form, będących uproszczonym schematem przekazu przeżyć, zaprzeczeniem przedmiotowości czy fotograficznej kopii. Egzotyczne znaki zatrzaśnięte w polu barw to zbiory kresek, plam, którymi buduję określony świat, napromieniowany pierwiastkiem emocjonalnym. Pragnąc zachować świeżość kreacji nie dążę do szczególnego wykończenia prac, odrzucam spekulację. Poszukuję ciekawej formy uwikłanej grą materii. Pełni ona funkcję przedstawiającą, znaczeniową, symboliczną, ma zdolność imitowania obiektu bądź przekazywania znaczeń. Ograniczając gamę koloru starałam się w jej - jego zakresie ukazać możliwie szerokie spektrum barwne. Stosuję metodę swoistej wariacji wokół jednego koloru, powtarzanego w obrębie całego obrazu, ale o różnej tonacji, czy jakości.
Obraz zawiera się we wszystkim: w widzialnym i domyślnym, w wyobrażonym i przekształconym z rzeczywistego stanu rzeczy, ma pobudzać odczucia patrzącego, nie wyjaśniając ostatecznie tematu. W malarstwie granica odniesienia ja – świat – przeżywanie nieustannie się przesuwa. Niedomówienia i aluzje potęgują wieloznaczność, otwierają szczególny obszar na wewnętrzny głos poznania, są formą uwolnienia, mogącą wywołać w odbiorcy, w zależności od kontekstu, rożne myśli. Pozostawiam więc otwartą przestrzeń do wypełnienia wyobraźnią odbiorcy według jego wrażliwości.
Renata Szyszlak
Twórczość Renaty Szyszlak( rysunki nierzadko noszące cechy formalne łączące z malarstwem) wykazuje wyraźne związki z kilkoma nurtami sztuki nowoczesnej. Mam tutaj na myśli malarstwo kaligraficzne z kręgu „ Szkoły Pacyfiku”, ekspresyjny abstrakcjonizm czy też malarstwo materii. Owe związki możemy widzieć przede wszystkim jako podobną wrażliwość , temperament . Jest to sztuka bardzo osobista, rejestrująca świat wewnętrznych przeżyć i doznań wyrażonych linią czy plamą barwną uwypuklająca piękno materii , znaku symbolicznego , czy kreacji wyobrażeń bliskich szczerym i bezpośrednim wypowiedziom artystycznym dzieci.
Spontaniczność owej sztuki jest jej wielką zaletą. Te rysunki są uzewnętrznieniem emocji, są kaligraficznym zapisem myśli czynionym z mistycznym skupieniem nad śladem narzędzia. Precyzja, elegancja, wyrafinowanie stylistyczne to pojęcia dobrze opisujące dzieła Artystki. Patrząc na efekty artystyczne mamy wrażenie rozumienia sztuki w duchu Joana Miro :” Malarz pracuje jak poeta: słowo przychodzi wpierw, myśl potem.”
Rysunki Renaty Szyszlak- Niewiadomskiej stwarzają wielkie bogactwo możliwości interpretacyjnych. Widzimy w nich patos i kpinę, groteskę i tragizm istnienia. Asceza środków wyrazu miesza się z bogactwem powierzchni przywołujących na myśl wyrafinowaną tkaninę czy też inną materię zawierającą ślad piękna. Możemy dostrzec piękno w najdrobniejszym detalu, piękno tam gdzie jego istnienia wielu się nawet nie domyśla. Piękno przeżyte i takie które należy przeżywać .
Przywołam znowu myśl Joana Miro:” … w obrazie winno się móc odkrywać nowe rzeczy, za każdym razem gdy się nań patrzy.”
Istotą tej sztuki jest emocja. Odczuwamy ją w spięciach między zimnymi i ciepłymi tonami. Między powierzchnią gładką , lśniącą, pokrytą równomiernie a partiami pokrytymi linearnie czy fakturalnie. W kontrastach płaszczyzn i linii, działaniu kolorem czy jego braku. Środki formalne potęgują napięcie, dramatyzm. Jednak w tych pracach nierzadko odnajdujemy fascynację zabawą, formą, konwencją. Widzimy, że ważny jest rodzaj uzyskanych lśnień, głębokość wydobytych cieniów, linia zarysowanych zygzaków…
Wszystko to czyni z tych prac zagadki, swoiste labirynty czy meandry ludzkich myśli i uczuć, będące jak życie raz smutne raz wesołe, raz kontemplacyjne innym razem emocjonalne czy humorystyczne. Mogę zaryzykować spostrzeżenie graniczące z pewnością że rysunki Renaty Szyszlak- Niewiadomskiej są wiwisekcją jej życia wewnętrznego, obrazem – słowem, obrazem- zapisem uczuć i namiętności.
„Bardzo chciałbym, żeby moje obrazy oddziałały trochę jak spowiedź, żeby człowiek w nich zobaczył siebie nagim. Coś w rodzaju katharsis” ….. Tadeusz Brzozowski
Historyk sztuki – Tomasz Kisiel
{gallery}galerie/2016/02.05-szyszlak{/gallery}